Dushambe
1 juni 2022 - Danghara, Tadzjikistan
Zondag 29 mei .
Na goed geslapen te hebben zijn we de volgende ochtend naar het Green House gegaan. Dat is een hostel en verzamelplaats voor Wereldfietsers. Helaas niets voor ons, want op je oude dag heb je geen zin meer om op een slaapzaal te liggen ,zelfs niet als het maar vijf euro per nacht kost. We dronken daar koffie met een Oostenrijker, die samen met zijn vrouw al een tijdje onderweg was. Hij vertelde ons dat de meeste grensovergangen met Kirgizië op dit moment gesloten zijn. Het kan betekenen dat wij ons reisschema moeten aanpassen, maar misschien helpt een beetje smeergeld. Een permit voor het gebied wordt wel verstrekt, dus het gebied is veilig verklaard. Morgenochtend gaan we die halen
De stad bekeken, de foto's zeggen genoeg. Mooi is anders. In het centrum zul je tevergeefs een oud deel vinden. Het is er nooit geweest, want de stad is van een zeer jonge datum. Opvallend; overal billboards met de kop van de president/dictator.
we hebben de "goede" man waarschijnlijk voorbij zien racen. We waren in een laan ( zes baans) waar kilometers lang ,om de 25 meter een agent stond. Op gegeven moment komt er een stoet politiewagens en een paar zwarte suv's met zo'n 150 km per uur voorbij geraced. Daarna verdween alle politie spoorslags. De man moet wel erg bang voor zijn leven zijn.
Wat leven in onder een dictatuur betekent, is ons een klein beetje duidelijk geworden. Ogenschijnlijk merk je niets, het leven gaat voor iedereen gewoon door. Ga je praten met de mensen, dan merk je dat ze voorzichtig worden. We ontmoetten een Belg, die daar les gaf aan de universiteit. Hij vertelde dat de geheime politie overal was, dat mensen voor het minste of geringste opgepakt worden. Hij kon niet alles zomaar liken, anders liep hij het risico dat hij het land uit moest. Wilde hij misstanden toch aanroeren in zijn colleges, dan moest hij metaforen gebruiken.
Geld halen in Tatzjikistan is zo makkelijk nog niet. De meeste geldautomaten waren leeg. Die vol zaten accepteerden onze passen niet. Gelukkig bleek Wim nog een pasje te hebben met Visa. Onze redding, Maestro kennen ze hier niet. Het scheelde niet veel of de reis was snel geëindigd.
Mooi, die ontmoetingen.
Dat jullie niet wisten dat je niet met je Maestro-kaarten terecht konden daar. Moet je toch raar op je neus kijken...