De weg.

Een resumé van wegdek waarmee we te dealen hadden.

Asfalt. De eerste paar honderd km.

Asfalt met gaten.

Gaten met asfalt.

Ooit asfalt.

Losse stenen van minimaal 5 cm tot soms zo'n 25 cm op harde ondergrond.

Wasbord gravel, wasbord zand. Dit wegdek is het meest irritant als je er snel overheen gaat wordt je een stuiterbal, met het geluid van een snelvuur kanon. Bij het klimmen sta je na elke trap weer stil.

Karrenspoor hard en mul zand. Bij mul zand moet je lopen ,maar dat gaat eigenlijk ook niet.

Doorwaadbare stroompjes die de weg doorsnijden.

De ging soms door een droge rivierbedding met kiezels.

Gravel met scherpe stenen.

Zand met doorntjes. Hiertegen waren de beste fietsbanden van de wereld zelfs niet tegen bestand en die hebben wij .

Gras, hard en zacht.

Modder.

Grind.

Geen weg. Soms hield de weg op en moesten we zoeken waar hij verder ging. 

 Zo hebben we een een aantal honderden km gefietst. De gemiddelde snelheid lag niet hoger dan max 10 km per uur. En het is behoorlijk vermoeiend. Toch vergoedde de omgeving alles. Wel moet je jezelf blijven dwingen te blijven kijken en je niet je alleen maar concentreren op de weg.. veel stilstaan dus en goed alles wat n je opnemen.