Cultuur verschillen.

Omdat we de grens met Kirgizië niet

kunnen passeren, hebben we ons tocht aangepast. We hebben een rondje Pamir gemaakt. Maar daarover in een ander verhaal. We willen toch Kirgizië in,  dus dat betekent eerst terug naar Oezbekistan en dan via Oezbekistan de grens met Kirgizië over. Een enorme omweg van meer dan  duizend km.. I.v.m. tijd en afstand hebben we  voor een deel van die weg een auto gehuurd, drie fietsen op het dak en wij erin. Zo kwamen we naar een lange hete reisdag aan bij een enorm resort aan een meer, nog gebouwd in de tijd van de Sowjetunie. Het resort bestond, zoals later bleek, uit een aantal hotels restaurants, ontspanningsruimten enz. Wij waren moe en verhit,  wilden een kamer, airco, en zwemmen.

Het was buiten over de 40 graden. Snel naar het meisje van de receptie bij  de ingang van het complex. Zij sprak helaas geen Engels . Graag drie kamers. Nee kan niet de computer doet het niet. Graag drie kamers, want wij hadden het niet begrepen. Nee de computer doet het niet. Dat herhaalde zich nog een aantal keer . Wij steeds meer geërgerd. Want onze westerse instant

behoeftebevrediging moet toch echt wel onmiddellijk vervuld worden. Een van de toeschouwers sprak Engels en bemiddelde. Ik wil wel, maar ik kan niets doen,  zei het meisje. Ik mag niet zomaar kamers weggeven. Het duurt nog een kwartiertje ( het werd anderhalf uur). Weet je wat, dachten wij, wij gaan vast het complex op, naar een van de hotels en daar regelen we wel wat. Had je gedacht. Wij naar het bleek het mooiste hotel, allervriendelijkst personeel maar kamers,  ho maar.

Uiteindelijk 2 uur verder, terug naar bij de receptie. Na betalen, veel teveel dachten wij, kregen we 1 kamer voor drie personen, in een heel ander afgelegen hotel met alleen maar 'oude ' mannen . Mopper, mopper, mopper.

Later bleek , dat je niet voor een kamer betaalde maar voor een bed. En er waren gezinshotels , hotels voor vrouwen, en die voor mannen, daar zaten wij dus. Alle maaltijden bleken inbegrepen, weliswaar in grote eetzalen op gezette tijden, bovendien kregen we de borg voor de sleutelkaartjes terug. Al onze opwinding was volkomen onterecht.

Meestal proberen we ons aan te passen. Deze keer gedroegen we ons als westerse horken. Iets meer inlevingsvermogen was op zijn plaats geweest.