Eerste fietsdag. 64 km totaalstand 74

Maandag 30 mei.

Allereerst moesten we vandaag achter een permit aan oom überhaupt de Pamir in te mogen. Daarover circuleren allerlei verhalen. Het zou 5 of 6 dagen  kunnen duren, voordat je er een had, maar ook binnen het uur. Wij moesten ervoor naar het gebouw van de militaire politie. Wat schetste onze verbazing, bewaakt door Russische ordetroepen. Ze hadden blijkbaar orders toeristen voortkomend te behandelen, want onze permits lagen na een kwartier klaar. We konden dus nog voor 12 uur vertrekken.

De tocht was nu echt begonnen. De eerste 16 km waren matig, want een stad uit fietsen is nooit spectaculair. Veel verkeer, lawaai en stank. Aangezien er in Tatzjikistan s' middags warm wordt gegeten besloten wij dat ook te doen. Een op het eerste gezicht onooglijk restaurant bleek boven een bruidszaal

te hebben, waar wij als "geëerde" gasten natuurlijk plaats moesten nemen. We hebben Plof gegeten, het nationale gerecht, rijst met vlees en groenten, zeer smakelijk. De prijs al helemaal, met drinken brood en salade, nog geen tientje voor ons drieën. 

Eenmaal weer op de fiets kregen we een voorproefje van wat ons te wachten staat. Klimmen kilometers lang. We hadden mazzel, 400 meter onder de top lag er een nieuwe, 4,5 km lange tunnel. Helaas voor ons verboden, maar toen de politie man bij de ingang even weg was, zijn we er toch doorheen geglipt, camera's kennen ze daar nog niet 

Na een razendsnelle afdaling kwamen we in een vakantie stadje bij een stuwmeer. Bij de ingang van het stadje zaten twee zeer oude binnenstad jna blinde mannetjes op een bankje. Wim vroeg of hij ze mocht fotograferen, dat mocht. Dat was echter nog niet alles, hij liet de foto's aan hen zien en kreeg heel ontroerend de zegen.

Zowaar was in het stadje een hotel. Opgetrokken in Sowjet stijl , met bijbehorende mentaliteit. Veel te veel personeel, die het liefst niets deden maar wel graag fooi wilden

We hebben er goed geslapen en een lekker biertje gedronken.